قانون تغییر ناپذیر "رهایی"

بیاد آوریم آن گاه که ظلم فرعونیان بالا گرفت وعرصه زندگی را بر مردم تنگ کرد بنی اسرائیل دست به دعا برداشته و با ندبه و زاری ظهور موسی علیه السلام و نجات خود را از خداوند طلب نمودند و سرانجام خداوند به موسی و هارون اذن داد تا فرعون را از بین برده و قوم خود را از ستم رهایی بخشند... .

و یا آن زمان که پادشاه حبشه تصمیم به نابود کردن کعبه گرفته و سردار خویش ابرهه را با سپاهی بس گران به همراه فیل های بسیار آن سو روانه کرد؛ حضرت عبدالمطلب جد گرانقدر پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم  زعیم عرب، که وصیی از اوصیاء الهی از نسل حضرت اسماعیل علیه السلام به شمار می آمد، منادیانی را از پی مردم فرستاد و آنان را فرا خواند.  زن و مرد و پیر و جوان به کنار کعبه آمدند، به فرمان او با دلی نگران و چشمان اشک آلود به ندبه و زاری پرداخته، به در گاه خداوند استغفار نموده و طلب نجات کردند.  

در آن هنگام به فرمان خداوند انبوهی از پرندگان عجیب به آسمان کعبه رسیده و یکباره و همزمان سنگ ریزه های دوزخی و سوزانی را که آورده بودند بر فرق سربازان ابرهه رها کردند و یکایک آنان را کشتند و نابود کردند... .

و یا در عهد خلافت بنی عباس این فرمانروایان عباسی که هیچ گاه با  مردم شیعه قم که دوستدار و دلبسته و مطیع اهل بیت علیهم السلام بودند،  سر سازگاری نداشتند از شدت کینه مرد فاسق و جنایتکاری به نام "موسی بن بغا "  را حاکم این شهر نمودند او نیز با ظلم و ستم های بی حد و اندازه خود کاسه صبر این مردم را به سرآورد پس با همفکریِ هم نامه ای خطاب به پیشوای زمان خود امام حسن عسکری علیه السلام نوشته و از او چاره جویی و طلب راه نجات کردند و آن حضرت نیز دعایی که به ایشان تعلیم داد که با مداوت به آن از چنگال حاکم ستمگر زمان نجات یافتند.

و از یاد نبرده ایم در دوران امامت مولایمان حجت بن الحسن علیه السلام  مردم بحرین مبتلا به حاکم ظالم ناصبی شده بودند که با پرورش انارهای منقّش به اسامی خلفا، قصد تغییر مذهب و جزیه گرفتن از شیعیان بحرین را داشت در آن وانفساء علماء شیعه و برگزیدگان شهر به صحرا رفته و با ندبه و زاری به درگاه امام زمان از آن بزرگوار چاره جویی نمودند و دیری نگذشت با راه و روشی که از آن حضرت آموخته بودند نقشه دشمن ناصبی را نقش برآب ساخته و از ظلم و ستم او رهایی یافتند.

******

آری در آن روزگاران مردم به هنگام بروز مشکلات و تنگناهای زمانه بنا بر یک سنت مستحکم الهی، به سراغ ولی و حجت زمان خود شتافته و با اخلاص و صفای باطن راه خلاص و رهایی خویش را از او طلب می نمودند... عالمان دین و آگاهان جامعه نیز می دانستند که همواره باید مردم را به سمت حجت زمان دلالت کرده و متوجه سازند که این تنها اوست که شایستگی و صلاحیت نشان دادن  راه  خلاصی و رهایی بخشیدن امت را دارد...

لکن افسوس که با فرارسیدن غیبت کبرا ، ظاهر نبودن و ندین بهانه ای شد برای دور از دسترس و دست بسته تصور نمودن امام و پیشوای منتخب پروردگار... هرچه از دوران غیبت می گذشت این عادت نیکو در بین مردم رفته رفته کمرنگ تر گشته و  سنت مستحکم الهی جای خود را به روشهای دیگر می داد ... به دنبال این نسیان، برای سال ها  امتحانات خداوند با مصائب و گرفتاریهای پی در پی جوامع شیعه را در برگرفت و فتنه های گوناگون و بلاهای پیچیده ذهن و روح ها را صیقل زد و اندیشه ها را بیدار ساخت... .

و اینک می بینیم که روشنگرانی از جنس دیگر پا به میدان نهاده  به ارشاد و راهنمایی مردم پرداخته اند و همچون پیشینیان صالح مردم را به دامان حجت زمان دلالت  و ندای "تنها او نجات بخش است" را در جان ها زمزمه می کنند و امروز پیر و جوان می دانند که باید با نهایت اخلاص و از ژرفای قلب ها، تمنای فرج نمایند و با اعمال و رفتار و کردار و همه داشته ها و امکانات خود، ظهور امامشان را بخواهند.