عید فطر یا پاداش بندگی

رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: چون روز اول شوّال‏ فرا مى‏رسد مناديى فرياد مى‏كند: اى مؤمنان در اين صبحگاه بشتابيد براى جوائزتان (كه بپاداش عبادات رمضان ميدهند) سپس فرمود: اى جابر جوائز خداوند متعال كه مانند جوائز اين پادشاهان نيست، آنگاه فرمود: امروز روز جائزه است.

من لا يحضره الفقيه ج‏2 ؛ ص219

امام حسن مجتبى عليه السّلام در روز عيد فطر گروهى را ديد كه مشغول بازى و خنده بودند، پس در حالى كه به آنان اشاره مي كرد به اصحاب خويش فرمود: همانا خداوند عزّ و جلّ ماه رمضان را ميدان مسابقه براى بندگان خود قرار داده است تا با طاعت و عبادت خود براى رسيدن به رضوان و خشنودى خداوند از یكديگر پيشى بگيرند، پس گروهى در اين ميدان تاختند و به خشنودى الهى فائز شدند، و عدّه‏اى ديگر عقب افتادند و تقصير كردند و زيان ديدند، پس شگفتا و بسيار شگفتا از آنكه بخنده و بازى مشغول باشد در چنين روزى كه نيكوكاران در اين روز پاداش مى‏يابند، و تقصيركاران زيان مى‏بينند، و قسم بخدا كه اگر حجاب از ميان برخيزد و پرده كنار رود بى‏ترديد و حتما نيكوكار مشغول نيكوكارى خود شود و بدكردار گرفتار زشتكارى خود باشد. من لا يحضره الفقيه ، ج‏2، ص: 220

***

 رمضان که به پایان می رود دلتنگی و حسرت حال و هوا و توفیقات الهی آن برجای می ماند ...

شادمانی از موفقیت ، حس قدرشناسی و سپاسگزاری به یک عید می انجامد عید فطر!  این عید هم خود رنگ و بوی الهی دارد و شباهتی به شادمانی های بشری که این روزها با ساز و آواز  و وقت گذرانی آمیخته ندارد.

البته عیدی این روز پاداش بی حد و حصر خداوند از رضوان و رضایتمندی و بهشت جاودان اوست.

شکرگزاری بابت سلامت و صحتی که در سایه آن روزه داری کردیم و با تلاوت قرآن و ذکر و دعا و انفاق و دستگیری .... اظهار بندگی و خاکساری نمودیم.

آنها که از این صحت و سلامت بهرمند نبودند و با عبادتهای دیگر(تلاوت قرآن ،کنترل زبان از بیهودگویی و چشم و دست و پا و .. از معاصی)  وظیفه بندگی خود را تا حد مقدور به انجام رساندند.

اما این جا  حقیقتی هست که همه کس به آن دست نیافتند، بسیاری از آن محروم ماندند. همانها که امام زمان یعنی حضرت حجت بن الحسن عجل الله تعالی  برایشان صرفاً نامی در گوشه ذهن (به عنوان امام دوازدهم) و یا شخصیتی مربوط به آینده بوده (که روزگاری قیام خواهد کرد) و در زندگی روز مره و حیات جاری ایشان نقش ندارد.

آن حقیقت اینست که روح همه این عبادت ها تمسک به امام زمان ماست که در همه اعمال عبادی و اعتقادات ما دمیده شده و آنها را زنده می نماید.

وَ بِمُوَالاتِكُمْ تُقْبَلُ‏ الْأَعْمَالُ‏ وَ لَكُمُ الطَّاعَةُ الْمُفْتَرَضَة

هر عملی که در این ماه پربرکت انجام دادیم در اطاعت از فرمان ایشان به عنوان خلیفه خداوند بوده رضایتمندی آن بزرگوار از  رفتار و کردار و عبادات شرط رضایت پروردگار ما، و شادمانی و نشاط ما به حضورش در کنارمان و این که او نیز چون ما روزه دار است و قیام و قعودش بیشتر از همه ما و خضوع و خشوعش در پیشگاه خداوند افزون از هر بنده ای ، و چهره معصومش از همه ما زردتر ...

و این مولای گرامی در تمام لحظات شاهد و مشاهدگر اعمالمان بوده و آنها را به میزان اخلاص و بصیرت نسبت به ولایت حجت زمان ، در کارنامه روزانه ثبت کرده و توفیقات بیشترمان را بر اساس لیاقت و ظرفیتمان امضا کرده اند. و خوشا به سعادت آنانی که به این نکته توجه داشته وآن به آن درخواست توفیق و معونه بیشتر کرده و با نیت نیابت از آن بزرگوار پیمانه خویش را پرتر ساخته اند.

حقیقت رمضان را آنهایی درک کردند که این ولایت را شناختند و وجدان نمودند ...

اما گروه دیگری هم بودند که پیمانه شان از این نیز افزون شد

کسانی که نیت های خود را اصلاح کرده و به احسن النیات ارتقاء دادند اینان عبادات و اعمال خود را به نیت مولا و صاحب اختیارشان انجام داده و ثوابش را با ایشان و دیگر نجبای این خاندان هدیه نمودند و همه سرمایه خویش را به این پدر مهربان سپردند تا پرورش داده و ذخیره نماید. وَ انْتَهِ بِنِيَّتِي إِلَى أَحْسَنِ‏ النِّيَّاتِ‏، وَ بِعَمَلِي إِلَى أَحْسَنِ الْأَعْمَال‏

اعمال در محضر امام زمان از خطر ریا و شائبه سوئی در امان می ماند و کم و کاستی های آن اصلاح می شود.

اما سود ویژه این ماه پربرکت مختص کسانی هست که عبادات و فرائض این ماه را با دعا برای فرج تکمیل نمودند.

رسول خدا (ص) فرمود كسى كه يك فريضه‏ ادا كند مرتبه او نزد خداوند اينست كه چون دعا كند مستجاب‏ شود. عيون أخبار الرضا عليه السلام / ترجمه آقا نجفى ؛ ج‏2 ؛ ص267

این ماه پرفضیلت ناب ترین فرصت برای گرفتن حاجت مهم و عظیمی چون پایان یافتن غیبت و فرا رسیدن ظهور بوده است.

و همگی بسیار امید واریم که خداوند استغاثه های مومنین را در مراسم جمعی چون دعای ابوحمزه و شبهای قدر به مهر اجابت ممهور  نموده باشد و به زودی ندای انا بقیه الله را از سمت خانه کعبه بشنویم....

اما اگر مصلحت بر این تعلق نگرفت و غیبت همچنان استمراریافت باز هم به التجاء و ندبه ادامه داده وصبورانه و به دور از هر گونه عجله ، کسالت و یاس نجوا می کنیم:

اللَّهُمَّ فَثَبِّتْنِي عَلَى دِينِكَ وَ اسْتَعْمِلْنِي بِطَاعَتِكَ وَ لَيِّنْ قَلْبِي لِوَلِيِّ أَمْرِكَ وَ عَافِنِي مِمَّا امْتَحَنْتَ بِهِ خَلْقَكَ وَ ثَبِّتْنِي عَلَى طَاعَةِ وَلِيِّ أَمْرِكَ الَّذِي سَتَرْتَهُ عَنْ خَلْقِكَ فَبِإِذْنِكَ غَابَ عَنْ بَرِيَّتِكَ وَ أَمْرَكَ يَنْتَظِرُ وَ أَنْتَ الْعَالِمُ غَيْرُ الْمُعَلَّمِ بِالْوَقْتِ الَّذِي فِيهِ صَلَاحُ أَمْرِ وَلِيِّكَ فِي الْإِذْنِ لَهُ بِإِظْهَارِ أَمْرِهِ وَ كَشْفِ سِرِّهِ‏  فَصَبِّرْنِي عَلَى ذَلِكَ حَتَّى لَا أُحِبَّ تَعْجِيلَ مَا أَخَّرْتَ وَ لَا تَأْخِيرَ مَا عَجَّلْتَ وَ لَا أَكْشِفَ‏  مَا سَتَرْتَ وَ لَا أَبْحَثَ عَمَّا كَتَمْتَ وَ لَا أُنَازِعَكَ فِي تَدْبِيرِكَ وَ لَا أَقُولَ لِمَ وَ كَيْفَ وَ مَا بَالُ وَلِيِّ الْأَمْرِ لَا يَظْهَرُ وَ قَدِ امْتَلَأَتِ الْأَرْضُ مِنَ الْجَوْرِ وَ أُفَوِّضُ أُمُورِي‏  كُلَّهَا إِلَيْك‏

بار الها! مرا بر دين خود استوار ودر طاعت خود ثابت قدم نگاهدار و قلبم را براى ولىّ امرت نرم كن‏ و از آنچه خلق را بدان امتحان مى‏كنى سلامت بدار و در اطاعت ولىّ امرت استوار كن همان ولى امرى كه او را از چشمان خلايق مستور ساختى و با اذن تو از مردمان غايب گرديده و تنها امر تو را انتظار مى‏برد و توخود هنگامى را كه صلاح امر وليّت در آن است بى‏تعلّم مى‏دانى و به ظهور امر او فرمان مى‏دهى و او را هويدا مى‏سازى، پس مرا بر آن شكيبا ساز كه تعجيل آنچه را كه به تأخير انداختى نخواهم و تأخير آنچه را كه معجّل ساختى نطلبم و از مستورت پرده- بردارى، و از مكتومت تفحّص، و در تدبيرت منازعه ننمايم و چون و چرا نكنم و نگويم چرا ولىّ امرت ظهور نمى‏كند در حالى كه زمين از جور آكنده شده است. و همه امورم را به تو تفويض مى‏كنم

كمال الدين / ترجمه پهلوان، ج‏2، ص: 288