محرم مهدوی 

در آستانه ماه محرم الحرام قرار گرفته  و ایام عزاداری سالار شهیدان را در پیش رو داریم... خوب است از  همین آغاز نیت هایمان را خالص کنیم و با بهترین نیت ها وارد چنین ایام  مقدسی شویم تا بالاترین دستاوردها و بهره ها را برده باشیم... .

محبت حضرت حسین ع در قلب مومنان حک شده و دلی نیست که از حرارت آن گرم و از شهد آن نچشیده باشد گویی این تعلق خاطر جزئی از ایمان است... هرگاه نام مبارکش را بر زبان جاری می کنیم نسیمی از محبتش در روح و روانمان دمیده می شود و بی اختیار به یاد کربلایش به یاد شهادت یارانش و به یاد اسارت خاندانش می افتیم... قطرات اشک از زوایای وجودمان به سمت چشمانمان می دود و روی گونه هایمان جاری می شود.

حضرت حسين بن على ع فرمودند: من‏ كشته‏ ی اشک‏ هستم‏، هيچ مؤمنى من را ياد نمى‏كند مگر آنكه با ياد من اشک می ریزد. ( كامل الزيارات ؛ ص353)

این مهر بی کران موهبت خداوند است و تا در قلبهایمان زنده است از آثار و برکات آن در دنیا و آخرت بهره می گیرم....

جایگاه عزاداری

عزاداری و اشک ریختن برای امام حسین علیه السلام  و خاندان مظلومش و شرکت در مجالس سینه زنی و سوگواری کردن به روش ها و سنت های بومی و مطرح در هر شهر و منطقه، توصیه همه معصومین علیهم السلام  می باشد... عظمت این تکلیف دینی تا به جایی است که هیچ نبی و رسول و پیامبری از آن محروم نمانده و چنانچه در تاریخ مفصلا شرح داده شده هر یک از انبیاء با ماجرای شهادت مظلومانه حضرت اباعبد الله الحسین و اولاد و اصحابش آگاه و آشنا شده و با حضور یافتن در محل ریختن خون آن بزرگوار به عزاداری و گریستن پرداخته است.

حضرت ابی عبد اللَّه عليه السّلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند:

و كسى كه در مصيبت حضرت امام حسين عليه السّلام يك بيت شعر بخواند پس خود گريسته و نه نفر را بگرياند بهشت براى او و آن نه نفر مى‏باشد.

پس پيوسته حضرت نفرات را يكى يكى كاهش داده تا فرمودند:

كسى كه در مصيبت حضرت امام حسين عليه السّلام يك بيت شعر خوانده پس خود بگريد (راوى مى‏گويد: گمان مى‏كنم امام عليه السّلام فرمودند: يا تباكى كرده و خود را به صورت گريه كن درآورد) بهشت براى اومى‏باشد. (كامل الزيارات / ترجمه ذهنى تهرانى، ص: 346)

از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام مروى است كه آن جناب فرمودند:

هر چيزى ثواب و اجرى معيّن دارد مگر ريختن اشک براى ما كه ثوابش را احدى نمى‏داند.

(كامل الزيارات / ترجمه ذهنى تهرانى، ص: 345)

اهمیت صرف مال در راه حسین  حسین علیه السلام

خرج کردن مال و ثروت در مسیربزرگداشت امام حسین علیه السلام خواه در ایام مخصوص ایشان خواه در دیگر ایام سال از وظایف همه ماست زیرا به این هزینه نمودن، نام و یاد مولای شهیدمان زنده مانده و ثواب آن سرمایه جاودان معنوی و توشه راه آخرت ما ، فرزندان و نسل و حتی در گذشتگانمان می گردد. در باره صرف کردن مال اعم از اطعام و تبلیغات دیگر احادیث بسیاری وارد شده است. بیهوده نیست که شیطان رجیم به وسیله ایادی خود به سم پراکنی در این زمینه ترویج نموده پیوسته به نیاز مندان و فقیران جامعه اشاره کرده و شائبه اسراف و هدر دادن مال در مسیر غیر ضروری را پیش می کشد.

چالش حب الحسین علیه السلام

دلی نیست که برای امام حسین ع نگریید لیکن عده ای از مومنین خود را اختصاصا وقف حسین می کنند نام حسین بیشتر از نام هریک دیگر از معصومین و بر زبانشان جاریست... این اختصاص به گونه ایست که چنین حبی را نسبت به هیچیک از اولیاء دین ندارند... چندان تمایلی به این که فرصت ها و امول خود را صرف آنها نمایند ندارند و پیوسته می گویند باب الحسین ما را بس.... همه سال انتظار می کشند تا ایام محرم و بویژه روزههای تا سوعا و عاشورا فرا رسد تا هر انچه دارند در طبق اخلاص بگذارند و صرف امام حسین ع کنند و تا این جای مسئله همه حسن است و ستودنی... و حتی محل قبطه ! اما چالش این ماجرا از کجا آغاز می شود؟! از آنجا که این عشق و حب اینان منقطع است، اتصالی به سلسله ولایت و محبت مولایمان امام عصرعج ندارد حسین را به خاطر خودش دوست دارند و برای دل خودشان ... .

نشان این انقطاع هم این است که ایام غدیر این بزرگترین مناسبت مکتبی شیعه را اصلا نمی بینند برای بزرگداشت آن تلاشی نمی کنند و در جشن هایش حضور ندارند زیرا سرگرم تهیه سیاهی محرم و برپا کردن تکیه و زنجیر و... هستند؛

همچنان که نیمه شعبان روز ولادت امام زمان ع جگر گوشه امام حسین را هم ندیدند و برایشان جایگاه خاصی نداشت... .

اینان بی انکه منظور سوئی داشته باشند مکتب تشیع را به حسینی و زینبی و حیدری و ... تقسیم و تجزیه کرده اند.

از حقیقت یک پارچه مکتب غافل مانده اند.

سر رشته ماجرا را گم نکنیم...

غافله سالارحج کیست؟!  وارث غدیر چه کسی است؟! روزه ماه رمضان را که مهر قبولی می زند؟! پرچم  عزاداری حسین را چه کسی بلند می کند؟! روضه خوان و سینه زن و گریه کن و سیلی زن عاشورا کیست؟!

آیا غافلیم که همه این مکتب از نقطه اول تا به آخر، سر سلسله ای دارد که توجه به او و پیروی از او و توسل به او نخ تسبیح و سر رشته همه اعمال و عبادات است؟!

تشیع حقیقت واحدی دارد که با توجه به محور و قطب و مرشد آن معنا پیدا می کند؛ این یعنی امام حسین علیه السلام را فقط دوست دارم و تنها دل در گرو حضرت زهرا س دارم و غلام حلقه به گوش عباسم .... هریک به تنهایی راه به جایی نمی برد، با تمسک به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است که عزاداری ها و سوگواری ها بار و ثمر می دهد و ذخیره آخرت می شود.

رخت عزا را  با نیت همدلی صاحب عزا بپوش و با تکیه و تمسک به او برای سالار شهیدان عزاداری کن...

در هر ناله و گریه و بر سر و سینه زدنی برای فرج منتقمش دعا کن و از خداوند تعجیل در ظهورش را بخواه ...

که با اذن ظهور اوست که ظالمان و ستمگران و غاصبان حق اهل بیت علیهم السلام به سزای اعمالشان می رسند و از قاتلان خون سیدالشهدا انتقام گرفته می شود.

عزاداری محرم باید رنگ و بوی مهدوی داشته باشد، باید در جهت برافراشتن پرچم یگانه وارث حسین هم سو شود.

گوشه گوشه آن آکنده از نام و یاد این صاحب عزای مظلوم بوده و نوای جگر سوز او در زیارت ناحیه مقدسه ورد زبان ها گردد... :

سلام برتو سلامِ آن کسى که به حُرمتِ توآشنا و در ولایت تو مُخلص و بى ریا است،

وبه سببِ محبّت و ولاى تو به خدا تقرّب جسته، و ازدشمنانت بیزاراست،

سلام کسیکه قلبش ازمصیبت تو جریحه دار، و اشکش به هنگام یادتو جارى است،

سلام کسیکه دردناک وغمگین وشیفته وفروتن است،

سلام کسیکه اگرباتو درکربلا مى بود، باجانش دربرابر تیزىِ شمشیرها ازتو محافظت مى نمود،

و نیمه جانش رابه خاطرتوبدست مرگ مى سپرد، و در رکاب تو جهاد می کرد،

و تورا برعلیه ستمکاران یارى داده، جان وتن ومال وفرزندش رافداى تو مى نمود،

و جانش فداى جان تو، و خانواده اش سپربلاىِ اهل بیت تومى بود،

اگرچه زمانه مرابه تأخیر انداخت، ومُقدَّرات الهى مراازیارىِ تو بازداشت،

ونبودم تا با آنانکه با تو جنگیدند بجنگم و با کسانیکه با تو دشمنى کردند خصومت نمایم،

 (درعوض) صبح وشام برتومویِه می کنم، و به جاى اشک براى توخون گریه می کنم،  

از روى حسرت و تأسّف و افسوس برمصیبت هائى که برتو وارد شد،

تا جائى که ازفرط اندوهِ مصیبت، وغم و غصّه شدّتِ حزن جان سپارم،

****

تا شاید این ناله ها و گریه ها با اشک های سوزان او همراه گشته و عرش الهی را به لرزه درآورد و اذن ظهورش امضا گردد... .