زینب کبرا این بانوی والامقام خاندان رسالت به صفات و ویژگیهای بس ارزشمند و ارجمندی ستوده گشته است اما بی گمان هیچ ویژگی ،خصیصه و نقشی برتر و مهمتر از محافظت از جان حضرت مهدی صاحب الزمان عج نمی توان برشمرد. که آن بانوی گرامی این وظیفه عظیم را با حفظ حیات امام حسین ع و فرزند گرامیش علی بن الحسین زین العابدین انجام داد .

بدون شک حضور آن بانو در کربلا صرفا به قصد اطاعت امر الهی و یاری ولی خداوند بوده

اما در مواردی این نقش پر رنگ تر گردیده است.

زینب کبرا حامی و پناه اسیران کربلا  بود وی نقش خویش را در سرپرستی و مراقبت و تسکین و دل داری دادن به کودکان و زنان داغدیده کربلا به  احسن وجه به انجام رسانید و فرزندان پیامبرص را که در محاصر دژخیمان و در معرض انواع  حملات و آزارها بودند تا آخرین لحظه محافظت نمود.

در کتاب گرانقدر خصائص الزینبیه (تالیف سید نورالدین جزایری و ترجمه ناصرباقری)این حقیقت به بیانی زیبا شرح داده شده است:

باب اهتمام زینب سلام الله علیها به نگهداری از معصومین علیهم السلام (خصیصه 36صفحه/271)

از جمله ارزشمند ترین اعمال حفاظت از جان پیامبران و ائمه صلوات الله علیهم می باشد چرا که آن بزرگواران محور هستی و واسطه رسیدن فیض الهی به بندگان می باشند و حیات مادی و معنوی موجودات به وجود ایشان ادامه می یابد. و آن بانوی بزرگوار این وظیفه را به نیکو ترین صورت به انجام رسانید همانگونه که پدر گرامیش حضرت امیرالمومنین ع در شب لیله المبیت ، با به خطر انداختن جان خود،  پیامبر اکرم را محافظت فرموده بود و نیز مادر بزرگوار والامقامش حضرت زهرا س در منازعه ی غاصبان  برای گرفتن بیعت اجباری، از جان مولا امیرالمومنین نگهداری نمود.

دخترنمونه این دو نیز در کربلا  نقشی مشابه را برای حجت های الهی زمان خویش ایفا کرد.

در میان جگرگوشه های پیامبراکرم ص که در کربلا حاضر بودند حضرت علی اکبر از محبوبیت خاصی برخوردار بود، او نه تنها از نظر سیما و قامت شبیه ترین افراد به رسول خدا ص و یادآور خاطرات او بود، بلکه از نظر کمالات معنوی و ویژگی های اخلاقی نیز جوانی برجسته و شایسته به شمار می آمد و امام حسین ع او را بسیار دوست می داشت. نوشته اند هنگامی که علی اکبر آماده کارزار گردید و برای وداع با خانواده اش، نزدیک خیمه ها شده و ندا داد: یا ابتاه علیک منی السلام، گویی ستون خیمه ها فرو ریخت و دلواپسی و حزن اهل حرم را فرا گرفت. امام حسین ع دست به آسمان برد و چنین دعا کرد:

اللهم اشهد على هؤلاء القوم، فقد برز إليهم غلام اشبه الناس خلقا و خلقا و منطقا برسولك‏

يعنى بار خدايا! بر اين گروه شاهد باش، زيرا جوانى براى مبارزه ايشان قيام كرد كه از لحاظ خلقت و اخلاق شبيه‏ترين مردم است به رسول تو.

 ...علی اکبر ساعتی چند در میدان شجاعانه جنگید و تعداد زیادی از لشکریان دشمن را کشت و سر انجام مورد محاصره نیزه ها و شمشیرها قرار گرفت و بدن مبارکش پاره پاره گردید. خبر شهادت او و مشاهده جسم او با این وضع اسفبار قطعا برای امام حسین ع سنگین و تحمل ناپذیر می نمود وچه کسی بهتر از زینب برادر را شناخته و از احوال دل او با خبر بود؟ این بانوی بزرگوار به شدت پریشان خاطر شده از حزن شهادت علی اکبر به بیم تهاجم اندوه کُشنده به قلب برادر و تاب نیاوردن اودر مشاهد این منظره جانکاه، تغیر حالت داد. احساس خطر وی را برآن داشت که به سرعت چاره ای بیندیشد لذا شتابان به سمت قتلگاه روانه شد امام حسین ع سوار براسب و زینب س پیاده ...یکی می دوید و دیگری اسب می تاخت. خداوند و ملائک به یاری زینب آمدند تا او به خواسته درونی خویش که تخفیف آلام قلب رئوف حجت خداوند و امام جن و انس حسین بن علی ع و نجات جان او بود، نایل گردد.

بانو اسلام  دقیقه ای زودتر به جسم خونین و پیکر پاره پاره علی اکبر رسید و خود را بر او افکند و ناله سرداد یکباره  چشم حسین ع از فراز اسب به این صحنه اندوهبار افتاد و و غیرت و مردانگی او جوشید غم  فرزند جای خود را به نگرانی از وضعیت خواهر داد و مصلحت را در باز گرداندن او به خیمه ها دید، به این ترتیب از شدت حزن مصیبت کاسته گردید و خطر رفع شد.

ایثار و از جان گذشتگی فداکاری زینب در راه حفظ سلسله ولایت و امامت بعد از این نیز به دفعات آشکار گردیده است.نمونه بعدی چنانچه در خصائص زینبیه آمده نجات جان امام حضرت علی بن الحسین امام سجاد ع بود که بارها اتفاق افتاد.

بار نخست وقتی بود که پس از شهادت اباعبدالله الحسین ع ؛ عمربن سعد و شمرهرکدام به سراغ خیمه حضرت سجاد ع رفتند تا آن حضرت را که در بستر بیماری آرمیده بود  به شهادت برسانند ، هر بار زینب سلام الله علیها، فریاد زنان مقابل ایشان قرارگرفت و با اشک و ناله آنان را منصرف نمود.* 1

آنگاه به غارت خیمه ها و آتش زدن آنها پرداختند در حالی که امام در خیمه خود استراحت می کرد وبازهم آن بانوی بزرگوار مانع گردیده و اگر آن مظلومه نبود امام ع سوخته بود.

بارسوم وقتی بود که کاروان اسیران را از کنار قتلگاه عبور می دادند و حضرت زینب س برای وداع کنار پیکر برادر رفت و به زاری و ماتم پرداخت؛ در همین حال نگاهش به فرزند برادر افتاد که ازفراز شتر در حالی که دست ها و پاهایش درغل و زنجیر بود، پیکر به خون آغشته ی پدر را می نگرد و حالتی به او دست داده که گویی بزودی ازاندوه جان خواهد داد، دختر فاطمه چون متوجه وضعیت آن ولی و حجت خداوند گردید، خود را بین دیدگان بی فروغ آن حضرت و  پیکر خونین پدر مظلومش قرار داد و مانع مشاهده قتلگاه گردید. سپس حدیث ام ایمن را که گزارش پیامبراکرم از سرگذشت اهل بیت در کربلا و اجر و پاداش های اخروی مصائب وارده بر ایشان بود  برایش نقل نموده و به این دلداری آرامش نمود.

 اما ماجرای دیگری نیز در تاریخ ذکر شده که مربوط به مجلس ابن زیاد لعنت الله علیه می باشد نقل شده که در آن مجلس مشاجره ای بین ابن زیاد و امام صورت می گیرد که آن حضرت زیاده گویی ها ی ابن زیاد را با استدلالی محکم پاسخ گفتند و او خشمگین گشته امر به قتل ایشان نمود در این هنگام حضرت زینب دست به گردن امام افکنده آن ولی و حجت خداوند را در پناه خود گرفت و فرمود به خدا سوگند ، نخواهم گذاشت آسیبی به او برسانید مگر آن که نخست مرا بکشید.

و اینگونه دختر علی مرتضی بانوی کربلا یک بار دیگر هستیّ وصیّ پیامبر و حجت خداوند را با ایثار جان خویش نجات بخشید. او دراین کار به مادر بزرگوار خویش تأسی نموده، که روزگاری غاصبان خلافت به خانه او هجوم آورده وبه زور شمشیر و تازیانه امیرالمؤمنین را برای گرفتن بیعت با خود ببرند در این هنگامه خود را مقابل مولا قرار داد و بدن خویش را سپر محافظت از آن حضرت قرارساخت...

مولف محترم خصائص زینبیه در این قسمت از کلام خود اشاره به جایگاه و اهمیت نگهداری از امام نموده و می گوید که ثمره محافظت از جان امام در واقع حفظ حیات همه موجودات هستی می باشد چرا که در حقیقت امام به منزله قلب جهان می باشد و هستی چون جسم و امام روح است برای آن و بی وجود و حضور او عالم امکان بقاء نمی یابد. او واسطه  روزی بندگان و وسیله بارش باران و ستون و اسباب استقرار اسمان برفراز زمین می باشد. از قضا سر و حکمت آوردن امام سجاد به کربلا نیز همین نکته بوده است چراکه بعداز آن همه ظلم و ستمی که در حق خاندان پیامبر ص روا داشته شد عذاب الهی برآن مردم واجب شده بود و می بایست بلایا برایشان فرود آمده و زمین آنها را در خود فرو ببرد لیکن حضور امام و ولی خداوند باعث گردید که این اتفاق مقرر، رفع شود چرا که خداوند وعده کرده بود که مادام که یکی از حجج الهی و ائمه معصوم در جایی حضور داشته باشد درآنجا عذاب نازل نفرماید.

وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فيهِمْ وَ ما كانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ (الأنفال : 33)

به این ترتیب دریای رحمت حسینی راضی به عذاب آن قوم جفا کار نشده و وصی و جانشین خویش را برای برداشتن عذاب با خود به کربلا آورد.

ناگفته نماند همانگونه که در آغاز نیز گفته شد حضرت زینب س عقیله بنی هاشم، با ایثار جان خود تنها هستی امام عصر و حجت دوران خویش را محافظت نفرمود بلکه او سلسله ی امامت را که در صلب آن بزرگواران بودند را نیز نگهداری فرمود و امروز ما نه فقط هستی و حیات مادی و معنوی خویش که حضور مولایمان و بقای حیات آن بزرگوار را نیز مدیون و وامدار از جان گذشتگی بانوی گرانقدر کربلا می باشیم درود و پاداش خداوند براو و خاندان پاکش باد.

پی نوشت:

*1إِلَى عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ هُوَ مُنْبَسِطٌ عَلَى فِرَاشِهِ مَرِيضٌ وَ مَعَ شِمْرٍ جَمَاعَةٌ مِنَ الرَّجَّالَةِ فَقَالُوا نَقْتُلُ هَذَا الْعَلِيلَ فَقُلْتُ سُبْحَانَ اللَّهِ أَتَقْتُلُ الصِّبْيَانَ وَ هَذَا صَبِيٌّ وَ إِنَّهُ لِمَا بِهِ فَلَمْ أَزَلْ بِهِمْ حَتَّى دَفَعْتُهُمْ عَنْهُ

وَ جَاءَ عُمَرُ بْنُ سَعْدٍ فَصَاحَتِ النِّسَاءُ فِي وَجْهِهِ وَ بَكَيْنَ فَقَالَ لِأَصْحَابِهِ لَا يَدْخُلْ مِنْكُمْ أَحَدٌ بُيُوتَ هَؤُلَاءِ النِّسَاءِ وَ لَا تَتَعَرَّضُوا لِهَذَا الْغُلَامِ الْمَرِيضِ فَسَأَلَتْهُ النِّسْوَةُ أَنْ يَسْتَرْجِعَ مَا أُخِذَ مِنْهُنَّ لِيَسْتَتِرْنَ بِهِ فَقَالَ مَنْ أَخَذَ مِنْ مَتَاعِهِنَّ شَيْئاً فَلْيَرُدَّهُ فَوَ اللَّهِ مَا رَدَّ أَحَدٌ مِنْهُمْ شَيْئاً فَوَكَّلَ بِالْفُسْطَاطِ وَ بُيُوتِ النِّسَاءِ وَ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ ع جَمَاعَةً مِمَّنْ كَانُوا مَعَهُ فَقَالَ احْفَظُوهُمْ. (إعلام الورى بأعلام الهدى ص : 222)